Ik zie hem al van verre aankomen. Hij sjokt meer dan hij loopt. De last op zijn schouders heeft zijn ruggengraat door de jaren heen meer gekromd en in elkaar gedrukt. Begrijpelijk, iedereen wil wel eens resultaat van zijn werk zien, zeker nu: het is toch zeker zíjn tijd van het jaar. Hij is ook wat aangekomen: op de gangbare afbeeldingen van hem is hij toch een slanke, pezige vent. Hij is ook oud geworden. Is het hem eigenlijk wel? Oh, hij is nu heel dichtbij. Hij heeft een kartonnen bord op zijn overvolle boodschappenkar met al zijn persoonlijke bezittingen. Het leest: de hemel is vol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten