Terug van een prachtig klassiek concert, helemaal nog met de vioolklanken in ons hoofd rijden we door maar liefst drie (!?!!!) hondendrollen. Het is niet zo dat we een omweg maakten door een hondentoilet, of dat we door de voortuin van een hondeneigenaar banjerden, nee: de plaats delict was bij ons op de oprit. Ik heb een aardig briefje gemaakt en geplant. Reden voor dit vriendelijke register is de cognitieve dissonantie: als ik passend had gereageerd dan denkt het baasje "Zie je wel, daar woont een..!*&%$#, goed dat mijn hond er poept!" Maar nu raakt de baas in een intern conflict: "Oh nee, er wonen hier aardige mensen, ze bieden mij zelfs een zakje aan en ik word bedankt voor de eerdere drollen." Kijk, dan klopt het verhaal niet meer en een normaal mens krijgt dan last van interne strijd. Dat lieve mensen is hoe ik de wetenschap gebruik voor een schone stoep! En dat éne jaar psychologie is geen weggegooid geld geweest!
