Ijsblommen

Op de grond, niet bewerkt. Echt niet.

©

Toeval bestaat wel/niet

Vrouw van mijn leeftijd haast zich om de bus te halen. Ik vraag of ze hulp nodig heeft. "Nee dank je, ik kan wel een paar stappen zelf." Even later neem ik de tram. "Heej hoi, wil je me nu wel even helpen? Het is hier glad en mijn rolstoel glijdt weg." Het verbaast me allang niet meer dat we dezelfde bestemming hebben. En beide naar poli 51. Ik hoop vurig dat de overeenkomsten hier ophouden.

©

Jezus heeft een dipje

Ik zie hem al van verre aankomen. Hij sjokt meer dan hij loopt. De last op zijn schouders heeft zijn ruggengraat door de jaren heen meer gekromd en in elkaar gedrukt. Begrijpelijk, iedereen wil wel eens resultaat van zijn werk zien, zeker nu: het is toch zeker zíjn tijd van het jaar. Hij is ook wat aangekomen: op de gangbare afbeeldingen van hem is hij toch een slanke, pezige vent. Hij is ook oud geworden. Is het hem eigenlijk wel? Oh, hij is nu heel dichtbij. Hij heeft een kartonnen bord op zijn overvolle boodschappenkar met al zijn persoonlijke bezittingen. Het leest: de hemel is vol.

©

Je bent uitgenodigd.

CD-PRESENTATIE DE NOORDOOSTER

Het Utrechtse wijkorkest dat wereldmuziek ten gehore brengt

In 2011 viert het Wijkorkest De Noordooster haar derde lustrum. De eerste activiteit om dit te vieren is de officiële presentatie van onze eerste, in eigen beheer gemaakte

CD WERELDMUZIEK VOLUME 1

Waar: In de theaterzaal van Moira, Wolvenstraat 10, Utrecht

Wanneer: zondag 16 januari 2011 om 14.00 uur

Programma:

13.00 uur zaal open

14.00 uur Wethouder Frits Lintmeijer neemt het eerste exemplaar in ontvangst

Aansluitend verzorgt het orkest een optreden

15.00 uur Naborrel

16.00 uur Einde

Uiteraard is die middag onze cd ook te koop. Hij kost € 10,00 en bevat een mooie doorsnee van ons huidige repertoire. Mocht je dit nog niet weten: dat bestaat tegenwoordig overwegend uit Wereldmuziek.

We zouden het erg leuk vinden als je deze voor ons grote gebeurtenis met ons wilt opluisteren met je aanwezigheid.

NS bericht

"Dames en heren, vanwege een brand zijn alle treinen uitgevallen. De NS zet verbroedering op de werkvloer in, om iedereen thuis te laten komen."

©

Verplicht gedicht

"Schrijf een gedichtje, in die en die vorm, over dat en dat....."

Voor mij klinkt dat zo:

SCHRIJF EEN GEDIIICHTje, in die en die piep piep grtssssssssssss (soort oorsuis)

Je zou kunnen zeggen dat ik van zo'n opdracht een beetje opveer en bepaald niet van opwinding. Het doet meer denken aan lichamelijke opvoeding.

Ik leg uit: als het antwoord op de vraag: wat gaan we doen met gym? luidde: 'turnen'. Dan had dat voor mij Consequenties (hoofdletter is geen tikfout).

Turnen betekende voor mij een week, soms langer, verbale acrobatie, om mijn gekelderde plek in de rangorde van de meedogenloze groep leeftijdsgenoten (je klas) te herstellen.

Ik liep dus altijd naast de meester van de basisschool richting gymzaal. Om de man te laten zeggen: 'Kind, je hebt gelijk, balspellen zijn beter en leuker. Kletsen is ook wel een beetje lichamelijk, als je genoeg handgebaren gebruikt, weet je wat? We stoppen met dat turnen. Ik zou niet willen dat je door mijn gymlessen een trauma overhoudt aan je verder gelukkige jeugd'.

Snap je inmiddels een beetje welk verlammend, angstaanjagende gevoel ik bedoel? Ja? goed. Verder met de schrijfopdracht van gisteren.

Poëzie staat voor mij gelijk aan turnen: ik sla dicht, niet dubbel (ik ben gewoon niet vervaardigd uit buigbaar materiaal).

Dit gedichtje echter kwam met spelregels. Het heet een 'zevenaar' en het gaat zo:

7 regels, nummer 2 en 3 zijn gelijk aan nummer 6 en 7. Toen ik dit hoorde dacht ik: Briljant. Scheelt me 2 regels.

En toen boerde ik zomaar een klein zevenaartje op!

Die wil ik nu dan graag wereldkundig maken, om alsnog af te rekenen met ringen/ hoge matten met salto ervoor/ “Je-gaat-niet-over, want-je-loopt-achter-met-gym.” (dit laatste werd mijn ouders verteld op een ouderavond, echt waar)

Klarinetten, het liefst met z'n velen

Wereldmuziek op straatniveau

De presentatie van mij erbij cadeau

Wij zijn met 35 man, een heel bijzondere groep

Lief en leed delen we, maar muzikaal is het een troep

Wereldmuziek op straatniveau

De presentatie van mij erbij cadeau

Ik ga gelijk even kijken, of ik echt nog steeds geen handstand kan.

Voetnoot: mijn orkest de Noordooster is natuurlijk gewoon heel erg goed, maar dat liet het rijmschema niet toe. We zijn zelfs zo goed, dat we een cd hebben gemaakt, die is te bestellen voor 10 euro, kun je doen door mij te mailen, geen probleem. Dus wat geeft iedereen deze kerst? Juist! Onze cd!!!!

©

Watertje met bijwerkingen

Lees voor gebruik de bijsluiter: je wordt 'muy débil' na het drinken van deze fles. Voor mij kwam de waarschuwing te laat.

©

Optimisme

Housewarming

"Welcome at our party, our neighourbour moved all the way up.
That's why we live in her place now.
It is huge, compared to our former appartment.
She said 'farewell' with coffee, cake and a bunch of flowers.
Would you like another glass of champaign while I show you around?"

©

Oogstfeest!

Uit eigen tuin, voor mij is dit een primeur. Ik ben zo iemand die het nooit op eigen houtje zou overleven, 'back in de' oertijd. Dit is voor mij een grote stap.

©

Darwin bij ons in de praktijk

"Zal ik een broodje voor je smeren, of doen we vanavond survival of the fittest met de aioli?"

©

Komt wel goed.

In the end everything will be all right.

If it's not all right, it's not the end!

Groene lippen

In de krant: "Lippenstift bevalt palmolie."

En palmolie 'bevat' omgehakt regenwoud...

Mijn handelsmerk: Rood gestifte lippen en een Groen hart.

Misschien moet ik het gaan omdraaien?

Lief gesprekje

Milo:"Wil jij soms...?"

Ik:"Ja!!"

Milo:"Welk soort?"

Ik:"Rooibos, in die ene mok"

Inzicht uitgelicht

Vriendin: "Angst leidt tot stilstand; voor liefde moet je loslaten."

Even een paar keer lezen..

Mooi hè?

Hier is lancering!

Een oproep: we hebben heel erg veel stemmen nodig, voor subsidie.

Wil je op de volgende link klikken en stemmen op onze film voor de Noordooster?

En dan ook nog iedereen die je kent hetzelfde vragen?

Er zijn mensen met meer dan 800 stemmen, aj jaj jaj. Die moeten we verslaan, help!!

Dit is de link !!

De film is ook nog eens heel vermakelijk om te zien, ik reken op jullie!

Bedankt vast en zegt het echt voort!!!!!!

De Pers

Ik sta in de krant, blz 12.

Kip voor Stadskindertjes

Zo 'kinders', het huiswerk na de eerste schooldag: zoek de verschillen!

Lekkermakerij

16 augustus moest door jullie in de gaten worden gehouden, omdat er Gróótse dingen te gebeuren stonden. (heerlijk, nu ga ik naar mezelf verwijzen: zie paar berichtjes hieronder)

Nou, ik voel me vandaag behoorlijk Nostradamus: het Grootse zou de lancering van een promo filmpje zijn, waarmee we voor "de Noordooster" subsidie gaan winnen. Wederom heb ik stemmers nodig, om de poen binnen te halen.

Net als bij de Miss verkiezing willen we bij de Noordooster de wereld verbeteren, op micro niveau weliswaar, maar: heej, je moet klein beginnen en ruimte voor uitbreiding houden. Wij gaan met de subsidie muziek de wereld in slingeren en muziek is: mooi, dansbaar, feromoonopwekkend en dus liefde stimulerend.

Ik stop nu met de voordelen, en alleen omdat ik zo een etentje heb, ik kan nog heel lang doorgaan met fijne en objectief waargenomen uitwerkingen...maar ik raak heel erg uit mijn concentratie door te laat komen. Dan krijg ik last van spanningsboogstops.

Ik wilde de film vandaag uploaden, maar: mijn mede acteur zijn dochter heeft een nieuwe kamer en er moet naar de Ikea worden gegaan. Ja hoor eens, we doen het voor-de-leuk-hoor! Morgen gaat hij de lucht in, en reken er maar op dat ik hier een link plaats!

Het Nostradamus gedeelte zal ik nog even toelichten: ik heb een column (Doping Opa, nog een keer: zie: mijn Blog) opgestuurd naar De Pers en morgen wordt hij geplaatst! Zo is vandaag dus toch nog historisch, levensveranderend en champagneovergoten geworden. Precies zoals ik voorspelde.

En jullie lazen 'Blaak' al voor ze doorbrak!!

©

We hebben vast een hapje gegeten

Soms laat de bediening nét te lang op zich wachten.....

Bol

Omdat onze weegschaal is overgegaan op een klantonvriendelijk beleid én omdat we elkaar trouw hebben beloofd

'in lichte en zware (!) tijden' de volgende sms-sessie:

"Shit, Bosche bollen op het werk."

"Schatje, ik help je wel, neem maar mee naar huis, dan verorber ik hem!"

En dan past liefde weer gewoon in een doosje!

I Pad

"Wat irritant als je boek zegt dat je een e-mail hebt!"

Milo vond dit grappig voor op mijn blog. Ik niet.

Ik ben nog niet toe aan e-mail verkeer dwars door mijn Sedaris bundel.

Ponyworst

"Ik verkoop alleen biologisch scharrelvlees, als je de dijk afrijdt dan zie je mijn beesten grazen!"

Doping Opa

Ik sprint vandaag iedereen voorbij, ondanks de tegenwind en de klim: deze middag zit alles mee: spierspanning, cadans en karakter. Ik speel mee in de klasse: ik stop voor rood licht. Dit slaat op de fietscompetitie die -in ieder geval in mijn wereld- heerst op de Hollandse fietspaden. Het is een heel subtiele strijd: je bekijkt de concurrentie, vindt iemand die van jouw kaliber is en dan barst het fietsgeweld los!

Maar terug naar de race: ik had mijn te kloppen man gevonden. Pezig lichaam, oude afgetrapte fiets en een bruin gerimpeld hoofd van het taaiste leer. Alles schreeuwt ervaring en winnaars- mentaliteit. En zo zie ik mijn tegenstanders graag! Ik geef ze ook vaak een naam en zo werd deze meneer doping opa. Hij had de uitdaging aangenomen en keek af en toe achterom (ik weet het.....) of ik het nog een beetje bij kon houden. Zijn humeur veel te zonnig.

Maar hij kent mij nog niet: ik laat hem een beetje harder fietsen dan hij normaal gesproken zou doen, dan wacht ik tot de verzuring zich aandient en dan kom ik (type: diesel) voorbij.

Precies zo geschiedde. Doping opa lachte en maakte een knikje toen ik hem voorbij stoomde. Dan weet je dat de wedstrijd gespeeld is.

Ik proefde alleen niet die zoete smaak van euforie, want ik was zelf aan de doping. De 'e' doping. Ik heb een e-bike gekocht. Ik ben in dat moment na opa's nederlaag uit de e-kast gekomen: 'Meneer, ik heb een accu.'

En met deze woorden schrijf ik me uit voor deze prachtig verborgen strijd van het rode asfalt.

©

16 augustus....

Houd die datum in de gaten: GROOTSE dingen staan te gebeuren! Daar kun jij onderdeel van uitmaken, deel mee in de glorie en de faam!

Hoge ogen gooien

Ik moet het even kwijt: een vreemd fenomeen waar ik me altijd over verbaas als ik een foto zie waar ik (ook) op sta.
Ik voel me veel langer dan ik werkelijk ben. Het valt me altijd op dat ik vaak echt de kortste ben in een groepje, terwijl ik dat niet zo voel. Nu heb ik een hypothese, of eigenlijk twee:
1: Ik ben 1,68 meter, maar mijn ego doet daar nog 10 cm 'op'.
2: Mijn ogen zitten hoog: dat zou het klein-op-de-foto-fenomeen wel verklaren. Want ik zie de wereld vanuit een hoger dan gemiddeld perspectief voor mijn lengte.

©

Waterman

Paar dagen mee gaan varen met mijn ouders, want: gunstig rooster en dito weer.
We ontmoetten allerlei liefhebbers van het buitenleven in het algemeen en het leven op het water in het bijzonder. Zo beweerde er vanmorgen iemand dat hij 'te water is gelaten' en niet is geboren.

©

Hondenhotel

En natuurlijk ook geschikt voor al je andere 'pets'.

Deze in de Viva?

Een wedstrijd van de Viva.

Schrijf een column (max 400 woorden) over 30 zijn/worden.

Ik heb je stem nodig: viva.nl

En hier stem je dan op:

Dertig

Echt álles is anders op 19 mei: ik ben dertig! Ooit mijn ultieme levensdoel, hetgeen me op de been hield tijdens tergende gymlessen en de reden dat ik keer op keer mijn boze ouders heb kunnen trotseren als ik weer eens te laat thuis kwam.

Helaas, het lijkt een mythe op deze 19^e mei. Ik denk dat 30 ‘vroeger’ zo ver weg leek, dat het veilig was om allerlei grote uitspraken te doen. Van dichtbij gezien is het een gewone verjaardag. Er zijn in de tijd tussen toen en nu wel wat dingen duidelijk geworden: Zo weet ik nu dat ik een baan nastreef en geen carrière. Ook begrijp ik inmiddels dat status en een trotse achterban mooie bijproducten zijn, maar niet doorslaggevend bij het nemen van reusachtige beslissingen.

Ik heb een dullig baantje, speel in een amateur orkest en ik schrijf. Het eerste voorziet in de twee laatste en verreweg de belangrijkste dingen die ik doe.

Als resultaat ben ik één van de weinigen die het niet ‘druk, druk, druk’ heeft. (Druk lijkt in drievoud te komen, mijn advies: zeg het 1 keer i.p.v. 3 keer en het scheelt weer een paar tellen!)

Allicht zie ik ruimte voor verbetering. Twaalf jaar geleden had ik liever willen horen: “ Meid, kom lekker naar het conservatorium, je bent goed genoeg, we nemen je aan!!” Op mijn geliefde blog is nog volop ruimte voor reacties van toekomstige opdrachtgevers. Maar als dertiger weet je dat spelen belangrijker is dan winnen. Althans, zo ga ik er mee om.

Op mijn dertigste ben ik getrouwd: ik heb een vriend, die nu mijn man is. Vroeger dacht ik dat ik op zijn minst als een soort drukgolf na een bom (je weet wel wat ik bedoel) tegen de vlakte geslagen zou worden als ik ‘de ware’ tegen zou komen. Hij blijkt gewoon mijn beste vriend te zijn. Ook niet zoals je erover fantaseert, maar in de praktijk werkt het erg goed.

Het laatste thema van ‘ons dertigers’ is natuurlijk kinderen: mijn moeder had mij en mijn zus al. Ik heb werkelijk geen idee of er binnenkort een hormonenstorm op gang gaat komen, of dat het stil blijft. De droeve waarheid is dat dit ook wel weer per persoon zal verschillen.

Alsjeblieft: in 400 woorden alle magie weg. Er verandert niks Groots, maar je kan nog alle kanten op, we zijn immers nog (best) jong...

©

Vergeet dus niet om je successen te vieren!

Door het jammerlijke resultaat van mijn poging trouwambtenaar te worden bij de gemeente Utrecht, mocht ik slechts een spreekwoordelijke toga aantrekken bij het 10 jaar samen feest van Jasper en Arieke.

Het werd een soort ceremonie/speech met daarin taart, champagne en deze bloemen.

En er werd gelachen (fjoew) en een klein beetje gehuild (want: c'est la vie nou eenmaal).

Goede bediening

Kijk, na zoveel jaren van investeren breekt nu een periode aan van: vruchten plukken!

Deze buurjongen is een heuse barista geworden,

hij vraagt helaas wel fooi.

bijna 10!

En zo houd je het vol!

Straattaal

G: Kom je eten?

M: Kan niet, 'k heb zo een feestje..

G: Jammer, het kwam bij me op als koude kak. Anders had ik eerder gebeld.

Ik ken die uitdrukking niet, omdat hij wel tot de verbeelding spreekt probeer ik hem wereldkundig te maken. Dit is een begin.

Bier en noten

Feest in Limburg, Jos en Marga zijn getrouwd.

O jeej, wat is dansles lang geleden.....

foxy-hoe doe je dat ook alweer-foxtrot?

Lusten paarden bier?

Onze ster is nog steeds rijzende

Afgelopen zondag hebben we met de noordooster vier keer een spetterend concert verzorgd, dat stond letterlijk zo in de krant....En dan weet je dat het waar is!

Hier is het bewijs!

Wij zijn ook te boeken voor particuliere feesten en partijen, wist je dat al wel?

Cellisten gezocht

Ik heb werkelijk geen idee waar ze zich verstoppen, die cellisten die mijn orkest nodig heeft.

Speel je cello (vanaf niveau 'best redelijk') en wil je bij een enorm gezellig, maar ook wel steeds beter wordend buurtorkest, in Utrecht spelen?

Kom dan toch een keer meedoen!

Zie: noordooster

Ook om onze optredens te zien, vandaag bijvoorbeeld.

Jazz on the streetzz of Utrecht!

Het fijne van wel beeld en geen geluid: je kan een beetje fantaseren.. is goed voor het brein!

Ora est, dat doet de Ora gelukkig altijd.

Dr. Ben!!!

Dit is een stukje over de intelligentie van vriendje Ben, uitgaansvriendje Ben. Het blijkt dat hij briljánt is, hoe veelzijdig wil je ze hebben?

Wat hij heeft gedaan is innovatief en gedurfd, want hij gebruikt een beestje, en niet alleen maar een stukje DNA om de vervuiling van de bodem te meten. Zo is het toch ongeveer, Ben?

Er zijn dagen dat ik bij de Bijenkorf minder leer.....

Ik heb ook iets opgestoken over 'academisch dissen': de toon is beleefd en hoffelijk, maar ondertussen....Zo heb ik maar nèt een hartverzakking overleefd bij het: "I would kindly disagree" van een Amerikaan, die (zo leek het) speciaal was overgevlogen. Die lange reis alleen al was al een soort dikdoennerij, angstaanjagend gewoon, man, kom toch gewoon uit Amsterdam, neem je huisdier mee, schijnt stress-verlagend te werken, daar komt deze hersenkronkel vandaan.

Ik had net weer een 'pols', toen er klonk: "Waarom plant u nog meer bomen bij dat toch al ingewikkelde bos?" (met een Vlaams accent klinkt het ge-na-de-loos)

Eindelijk kwam de verlossing in de vorm van 'Ora Est'

En dan zit je daar als gewone sterveling te denken: mag er geklapt worden? Om mij heen zat iedereen met dit dilemma en wachtten we op elkaar, een beetje naar elkaar knikkend. Zo van: het is niet mijn eerste, ik weet hoe dat er hier aan toe gaat......Ben was alláng voorbij gelopen met het geleerde gevolg. Geen applaus dus, toch sneu!!

Toen kwam na een uur of vier-en-een-half de stoet weer terug, ik kon werkelijk niks aflezen van de strakke gezichten, al lachte de Amerikaan aller-vriendelijkst.

Ben werd toen Dr Ben en met excellentie, zo bleek.

Ik weet natuurlijk ook wel dat je sowieso promoveert wanneer je mag verdedigen (mijn vrienden- en kennissenkring is gewoon van dat kaliber...ha ha, het is nog waar ook!)

Tijdens de Borrel zag ik de mens achter de opponent, enorm aardige kerels. Al bleef ik die uit België eng vinden, vrouwen blijven nou eenmaal langer haatdragend, ze was het nog niet helemaal kwijt, die 'killing vibe'.

Ben, ik zie je volgende week op het feest van Herriaan!

©

Lamphond of Hondlamp

Hoe staand plassen relaties redt.

Stukje psychologie van de koude grond:

Vrouwen hebben soms de neiging om van hun man een goed luisterend kind te maken: gedurende de dag krijgt Man allerlei opdrachtjes naar zijn hoofd geslingerd. Wanneer hij ze naar tevredenheid uitvoert, dan begint er meer te verdwijnen dan alleen de hinderlijke en onverklaarbare vlekjes voor het toilet:
de spanning!
Bij het ontbreken daarvan kom je al snel uit bij ellende, gebroken harten en dito relaties. De goed luisterende figuur waar je nu ??-tig jaar samen mee bent is namelijk......saai en voorspelbaar geworden, bovendien doet hij nooit meer iets 'uit zichzelf', want jij bent hem altijd voor.
Dus mannen: staan blijven!
En vrouwen: sorry.

©

wéér een wedstrijdje

Ik werd laatst getipt om mee te doen met:
http://www.nightwriters.nl/Wannabe_a_writer/Six_word_story/

Een verhaal van zes woorden; zo heb je nog iets aan je avond! Wat een uitvinding, ik heb er drie ingestuurd.

Ik: 'zal ik?'
Jullie: 'Yes, yes, we love your stories!'

Ik:'Goed dan'.

Euthnasievereniging collecteert: zíj moeten blijven bestaan.

En er is meer:

'Begin', 'Midden', 'Eind' : eerste roman af!!

Nog ééntje dan:....

Zal ik jullie voorlezen? Jullie: 'Nee!'

©

Krantenkoppenpoëzie

Ik knip en plak en: een hele reeks gedichten is geboren!

Let wel: dit is mijn creatie, zie ook 'hoe wij lang en gelukkig leven', over de auteursrechtelijke bescherming van mijn spreekwoordelijke eerste kinderen!!!

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

Laatste keer

Gisteren was het een dag met maar liefst twee 'de laatste keren'. Dit kopje koffie kreeg ik van een Nespresso medewerker. 's Middags was hij ontslagen: een geval van de eerste én laatste keer dus. Overigens was dit niet de reden van zijn ontslag, echt niet!!!

De andere aflopende zaak is de schrijfcursus: de allerlaatste bijeenkomst ligt achter me.

Verandering is goed, vooruitgang (soms) zelfs, maar '!?!'

(begrijp je?)

Ik was een moment bang dat ik helemaal geen woord meer op papier zou kunnen krijgen, omdat de juf niet meer wekelijks een opdracht geeft. Bovendien presteer ik beter voor publiek, schrijf-technisch dan, dus het luisterende en vaak lachende groepje ga ik ook wel missen.

Mijn gevreesde 'schrijvers-blok' lijkt nu (de beroemde day after) al behoorlijk mee te vallen:

Ik raak meer en meer overtuigd dat er, zoals in de brief naar Rainer Maria Rilke, ook in mij een Schrijver schuilt. De definitie is rekbaar, uiteraard. Maar toch hè, in de kern voel ik een 'iets'!

©

Nog iets

Hieronder het antwoord op mijn eerder gestuurde brief **, die in de glossy van het Utrechts Centrum voor de Kunsten (zou kunnen) kom-en/t.

** zie mijn blog bericht van 26 april

Zeer geachte vrouw,

Bij het Jodendom geldt dat men drie maal moet worden afgewezen alvorens toe te mogen treden tot het geloof. Dikwijls gebeurt dit op een weinig zachtzinnige wijze. Het geloof wil alleen volhardende zielen toelaten en een schifting maken tussen de werkelijk toegewijde mens en de vluchtig geïnteresseerden.

Bij de kleine groep, die de elite van Kunstenaars wordt genoemd geldt –denk ik- een vergelijkbaar gebruik. Al zijn wij minder barmhartig dan de Joden. Wij proberen een ieder die aan onze toegangspoort klopt voor een ‘mening’ zo snel mogelijk rechtsomkeert te laten maken.

Mensen die voor onze waardering komen, hebben het mijns inziens niet begrepen. Want: Kunstenaar ben je altijd alleen. Deze droeve waarheid hoort bij het bestaan van elke Kunstenaar.

Overig bestaat er geen elite van Kunstenaars, noch is er zoiets als een orde waarbij u moet denken aan enige vorm van organisatie.
De term elite wordt ons Kunstenaars toegekend door simpele, niet scheppende zielen. Het enige wat ons bindt is de gedeelde afkeer van mensen die proberen ons als simpele opstap te gebruiken naar het Vak.

Uw brief leert me dat u boven alles vooral heel jong en ietwat onbezonnen bent. U doet me zelfs denken aan ondergetekende, lange tijd terug. Onnodig te melden dat u mij daarom geroerd hebt.

Ik wil u daarom ook een voorstel doen: U schrijft voor uzelf en ik zal u lezen. Ik ben uw publiek. Echter, verwacht geen recensie. Ik wil uw ontwikkeling volgen, niet toetsen of u zich mijn aanwijzingen eigen hebt gemaakt.

In afwachting van uw echte werk verblijf ik,

Hoogachtend

Rainer Maria Rilke

Animal Planet

Het avontuur begint bij de voordeur!

Ik heb een oogje op je

Bizarre boomstam!

Nét te laat

Schreeuw het van de daken

Ik ben mijn stem kwijt, dus ik ga niet op mijn dak staan gillen: het bereik van mijn Blog is groter!

De schrijfdocent heeft mij en twee anderen gevraagd om een stukje aan te leveren, dat geplaatst zal gaan worden in de "glossy" die het UCK gaat uitgeven. Ik ben een jonge dichter in begin 20e eeuw. Ik heb mijn levenswerk opgestuurd naar een gevestigde literaire figuur, om een voet tussen de deur te krijgen. Ik krijg een brief van hem en daarop schrijf ik een reactie. En die reactie wordt gepubliceerd, a-le-lu-ja!

Ik gooi hem erin:

Zeer geachte heer Rilke,

Het pakket in mijn brievenbus met de weinig bemoedigende tekst ‘retour afzender’ leek me in de eerste instantie slecht nieuws. Wanneer iets terugkomt, zo redeneerde ik, zal het op zijn minst niet in de smaak zijn gevallen.

Zeer verrast was ik dan ook, toen ik aan uw schrijven begon. De brief heeft mij geraakt, omdat wij vreemden van elkaar zijn en u toch de moeite heeft genomen om mij de essentie van het Kunstenaarschap uit te leggen.

Daarnaast schrijft u iets op dat me raakt tot aan mijn fundament.

De vraag die ik mezelf moet -en zal- stellen impliceert meer dan elke andere vraag. Ik durf te beweren dat mijn lot bepaald zal worden door het antwoord op de ogenschijnlijk alledaagse vraag.

Eten, drinken en wateren op zijn tijd: dat zijn zaken waarvan ik weet dat ik ze móét. Schrijven kan ik laten.

Mijn schrijfwoede zal doven als een kaars die op zijn einde is geraakt en misschien stinkt de laatste rookpluim nog wat na, er zal weinig overblijven van mijn oorspronkelijke vuur.

Totdat ik mijn pen weer ter hand neem. Dan word ik overrompeld door een hogere staat van Zijn: een innerlijke rust en een intense euforie maken zich van mij meester, ook al zijn de onderwerpen waarover ik dicht niet perse licht van aard.

Ik kan niet anders dan tot de conclusie komen dat ik zonder schrijven overleef. Maar wanneer ‘leven’ betekent: doen waardoor je jezelf overstijgt en waarbij er een gevoel van vreugde voelbaar wordt, ook voor alle andere zaken naast het schrijven, dan luidt mijn antwoord: “Ja, ik móét schrijven.”.

Broodschrijven, dat zal niet meer mijn eerste doel worden. Ik sluit de spreekwoordelijke theatergordijnen, doe alsof ik geen publiek heb en richt mijn blik naar binnen. Om door middel van introspectie, honger (wellicht) en stilte bij mijn kern te komen. Ik weet dat dit de schuilplaats van de Kunstenaar is.

Ik schrijf, al lusten de honden er geen brood van, dit zal -zolang mijn scheppende lichaam het volhoudt- het enige ‘brood’ in mijn ‘schrijver’ zijn.

Want ik ben Schrijver!

Mijn dank voor dit verkregen inzicht is niet gering. Ik ben u zeer erkentelijk en weet nauwelijks vorm te geven aan mijn gevoelens jegens u.

U krijgt de meest hartelijke groeten van Horáček.

Adieu!

Marloes Velt-Blaak.

The sky.....

....was the limit!

Maar wij zijn weer terug uit Madeira!

Game time

Waar mijn oma woont, heerst een zeer fanatieke bridge-cultuur. En: "Als ik denk dat het alleen om het kaartspel gaat, dan heb ik het behoorlijk mis". Het spel begint al bij de voorbereiding: de dames 'dressen' zich 'to kill' of in ieder geval om de vijand te intimideren. Hoort allemaal bij het psychologische element van het spel, zo wordt mij uitgelegd. Het effect van lipstick op de psyche van de één en de reactie van de ander op de rijkelijk aangebrachte foundation, het zijn verschijnselen waar mijn geest maar moeilijk de logica van kan doorgronden. De dames wilden me wel uitleggen hoe het werkt, maar dat duurt mínstens twee maanden. Ik heb nog zó veel te leren...

Sprookje

Ook vóór acht uur 's morgens zijn ze al actief: Weksters.

Dit zijn vrouwen die nóóit eens even helemaal niks zeggen. Tegenover me zat er één, ontdekte ik toen ze een bekende zag. Acuut kwam er een onuitputtelijke woordendiarree op gang: een irritant monotoon geluid, uitgestoten in een hoog tempo, zodat de Wekster ervan was verzekerd dat er niemand tussen zou kunnen komen. Zoals wel vaker bij Weksters had ook dit exemplaar niks te vertellen. 'Moet ze niet even op adem komen van dat hoge geprietpraat. Zodat andere gebieden buiten haar spraakcentrum ook in aanmerking komen voor aanvoer van zuurstofrijk bloed. Misschien helpt het haar -en mij- zelfs', dacht ik. Toen zag ik een andere oplossing: bovenop haar beweeglijke koppie, verstopt tussen haar lange lokken (waar ze zelf nauwelijks af kon blijven) stak een knop uit. BAM! Een dreun met mijn vlakke hand. Dat is fijn aan een Wekster: ze hebben een snoozeknop.

Hooggeëerd

Na het bestuderen van de bezoekersaantallen van afgelopen maand heb ik de conclusie getrokken dat u liever plaatjes heeft dan tekst: er is echt een énorme piek van 'hits' bij een foto. Onderbouwd is dit vermoeden niet: jullie weten helemaal niet wanneer er een fijne prent wordt gepresenteerd, hoe kan dat dan toch? Wonderlijk!

Wordt maar beter niet vervolgd!

Jeuk!

Jeuk!

krab krab

Brand!

krab krab

Lelijk!

krab krab

Dokter?

krab krab

Pillen, helpen niet!

krabberdekrab

Schrijf over iets anders........

krab krab krab

Niet gelukt?

‘crap crap’

©

Jammer dat ik geen camera had

Gister fietste ik in de buurt en zag, zag ik dat goed, een oud mannetje dat zijn paard aan het uitlaten was op het voetbalveld.

De man had een pet op, sigaar in linker mondhoek en een driedelig pak aan!

Het paard niet.

Bestuurlijk-2.

Aangenomen: ik ben afgelopen donderdag benoemd 'in de orde van bestuur' van mijn super-orkest: de Noordooster!

Nieuwe leden werven en welkom heten -en me natuurlijk overal mee bemoeien- dat worden mijn kerntaken. Dus speel je een instrument, wat doe je hier nog? Ga naar www.noordooster.com!

Schrijfles

Gisteren moesten we een kleinood meenemen. Mijn kleinood was een mysterie, want: "Wat is dat gele ding?" De eerste schrijfoefening bestond uit het objectief omschrijven van je voorwerp, dat heet dan beeldend, of juist tonend, dat vergeet ik elke keer....kom ik op terug....
Daarna een herinnering die je hebt, zeg maar de reden waarom je het voorwerp koestert. Mooie verhalen van mijn groepje, ik zag mensen brokken in hun kelen wegslikken bij het voorlezen.
Mijn 'ding' is natuurlijk een klarinet-riet-houder! Heel erg lang geleden gekregen van een heel bijzonder iemand. Als je dit leest: "Hoe gaat het met je? Ik gebruik je gele geval nog elke keer als ik klarinet speel! Leuk he?"

Bestuurlijk

Er is een mooi bijbaantje op mijn pad gekomen, mits de leden mij niet weghonen....Bestuurslid van 'mijn' orkest! Met als eerste taak een stukje schrijven (!!!!) over een concert van ons in het afgelopen jaar. Ik zet het gewoon op mijn bog:


Wijkorkest de Noordooster in 2009

In 2009 heeft de Noordooster acht optredens verzorgd. Over zowel de locaties als over het publiek is te zeggen dat het een enorm divers jaar is geweest:
We stonden tussen de regenbuien door te spelen tijdens een rommelmarkt op het Willem van Noortplein. Met minstens zoveel plezier stonden we in het Lieve Vrouwentheater in Amersfoort.
Het publiek was in 2009 van alle leeftijden: van vrolijke baby’s, die in draagzakken mee-hopten op de volksdansjes tot de hoogbejaarde bewoners van de Lichtkring, die met lichte weemoed mee neurieden op de klanken van ‘Als ik boven op de Dom sta.’
Ons credo: wereldmuziek de wijk inbrengen is volbracht: de héle wijk heeft ons gezien en belangrijker nog: gehoord in 2009!
Een optreden dat elk jaar terugkomt is het concert in het Griftpark, afgelopen jaar was het op 20 september. Het park bestond 10 jaar en er was een feestelijke dag met heel veel optredens georganiseerd. Na een officieel gedeelte waar niemand minder dan de burgemeester van Utrecht -Aleid Wolfsen- bij was mochten wij het podium op.
We speelden zoals wij gewend zijn muziek uit alle windstreken met als speciale primeur het voor ons gecomponeerde ‘Road to peace’ een stuk waarin Klezmer en Arabische muziek elkaar eerst voorzichtig aftasten, om vervolgens samen te komen tot een feestelijke climax van het stuk, met beide genres door elkaar.
Dit nummer viel in zeer goede aarde bij ons publiek: er werd meebewogen en ondanks de onbekende maatsoort (Arabische en Joodse muziek hebben vaak maatsoorten die in Westerse muziek niet of nooit voorkomen) ging dat er soepel aan toe !
We speelden ook nog wat stukken uit Griekenland, Turkije en Transsylvanië, alles voorzien van tekst, uitleg en een grappige noot door onze ‘spreekstalmeester’.

Géén trouwalbum!

Vandaag een Grote dag: we kregen ons trouwalbum, hoogstpersoonlijk bezorgd vanuit Groningen door siepsfabriek.nl en familie.

We hebben geen trouwalbum gekregen, maar een heus kunstwerk!

Simone: we love you for making us look really really really good!
X

Staatnieuws

'Mevrouw, de concurrentie is deze periode heel groot.'

'Oh', ik sta op de tochtige parkeerplaats van de tijdelijke Albert Heijn bij ons in de Vinex. Ik ken alleen hem, heb nog nooit een ander gezien met het krantje.

'Die kinderen die voetbalplaatjes vragen trekken alle klanten weg.'

Ze letten op de verkeerde kleintjes, vind ik.

©

De vraag...

...'Mag ik even van het toilet gebruik maken?'... kent veel varianten.

Vandaag krijg ik een angstaanjagende versie voor mijn kiezen:
Ik zie het verkrampte gezicht van de hovenier, zijn collega begint alvast alleen met snoeien. Dat laatste vind ik zorgelijk: hij speelt zijn rol van: er-is-niks-aan-de-hand- met-hem-hij-kijkt-altijd-alsof-hij-buikgriep-heeft té overtuigend.

Ik wijs het verkrampte gezicht de weg en probeer echt om niet op de tijd te letten. Twee liedjes op de radio zijn voorbij als hij zijn handen afvegend aan zijn overall naar buiten komt. Met een compleet andere gezichtsuitdrukking.(!)

De werkende collega zegt: weet je wat je moet doen, even je huisarts bellen, want dit is niet meer normaal, joh.......Op dat moment sluit ik de deur.

Na twintig minuten zijn ze klaar, ze melden dat de olijven nu wel rijp zullen worden, want die takken waren te lang.

We schudden elkaar de hand en ze rijden weg.

Inzending NRC-next

Ik heb het begin herschreven, de feedback van mijn inmiddels bestaande schrijfgroepje in de praktijk brengend. Zo was hij zeker gepubliceerd, is mijn ijdele hoop......

Mag ik hem nog een keertje plaatsen?

Cursus

De groep mensen die zich heeft aangemeld voor de openavond ‘creatief schrijven’ staat om mij heen geklemd. De ruiten van het halletje zijn helemaal beslagen en ik knoop mijn winterjas open met de hand die ik nog kan bewegen. De andere zit klem tussen de laptoptas van de ene en de heup van een andere gegadigde. Tien minuten na aanvangstijd komt de juf: ”Zó, jullie zijn met veel!” Ik waande me voor vanavond in het idee dat ik mijn intrede ging doen in een selecte elite van mede nog-onontdekte-schrijvers. We gaan met de juf naar een grotere zaal dan gepland. Wat zijn er veel mensen, die als ze iets schrijven horen dat ze dat 'best wel heel goed kunnen'. Zij komen hun talent wat cultiveren -je weet wel- de puntjes op de "i". En zo zijn er in Nederland wel 4 miljoen, vang ik op van iemand. Ik voel me in dat grote, hoge lokaal best wel klein worden.

Ja,ik schrijf ook weleens wat ‘van me af’ en mijn moeder leest mijn blog trouw. Ze vindt hem best goed. Dus....We gaan met zijn 22-en (!) brainstormen (in mijn hoofd heerst acuut windstilte). Na die brainstorm heb je een moment uit je leven en dat gaan we uitwerken.

Opdracht is om de 'ik' geen waardeoordeel te laten hebben over die situatie. Dat is de lezer betuttelen.

De lezer houdt er ook van om zelf conclusies te trekken. Om een idee te geven van het tijdperk bijvoorbeeld: mijn fiets staat niet op slot, ik krijg van mijn vader een stroopsoldaat. Als ik weer aankom bij het fietsenrek zie ik de mijne gelijk staan. (Hier in Utrecht is dat vrij lang geleden).

Gewapend met de nieuwe ‘tools’ ga ik heel hard denken. Nog wat meer denken. Hoe doe ik dat normaal? Ik denk nog heel even door en schrijf iets op over een writer’s block, wel fijn, want dan ben ik ten minste een schrijver.....

Dan is het tijd om voor te lezen, er begint iemand en ik ben oprecht diep onder de indruk. Ook besluit ik direct om niet te volgen. De rest verliest eveneens de moed. Met als gevolg......" Jij, met die rode trui (neeeeeeee!!!!!) wil jij de groep laten horen wat je hebt gemaakt?"

Ik kwam ook op een gedichtje (iene miene mutte...):

feest in je ogen

muziek als je praat

kom dichterbij, ik wil met je dansen

tot diep uit de maat

Het bleef lang stil na de vraag: "Wat valt op aan haar stijl?" Ik zag ze zwoegen om iets aardigs te zeggen.

Inmiddels zat ik ontspannen op mijn houten stoeltje: mijn publiek had gelachen.

Erin of eruit?

Stel dat er een God, of Jezus is/is geweest. En dat die dan onze gebruiksaanwijzing voor een heel goed leven heeft opgeschreven. Dan staat daar toch ergens iets in de trant van: "als je het volgens onze regels doet, dan ben je de beste!" en ook zoiets: "we hebben meer teamleden nodig, maak er dus een paar bij! (de meest voorkomende vorm: kinderen) Dan winnen we misschien wel van andere teams."

Vroeger op school zag je de verschillen tussen de teams door een hesje of een gekleurd lint.

Ik hoor niet bij een geloof. Ik mocht het zelf weten, voor mij viel de definitieve beslissing toen 'ze' vertelden dat Sinterklaas niet bestond. Dat was de dag dat ik God ook 'wegdeed'.

Terug naar wat mijn interesse heeft gewekt: nonnen. Als je nou wel bij het gebruiksaanwijzing-team hoort en je laat je vrijwillig opsluiten. Je maakt geen marketingplan, want de poorten blijven gesloten en: je maakt geen nieuwe teamleden....Doe je dan nog wel mee? Ben je dan niet gediskwalificeerd, in plaats van ere-lid?

Op school heb ik gym laten vallen, niet onsuccesvol. Ik merkte via een vriendinnetje dat ik niet meer op de cijferlijst stond: ik deed niet meer mee! Voor mij dus geen mensonterende gymlessen meer, waarna ik elke keer weer een paar dagen alles uit de kast moest halen om mijn imago weer een beetje uit het slop te halen. Verbale lenigheid is van ondergeschikt belang -voor je populariteit- aan het vermogen om in een vogelnestje aan een stel ringen te hangen.

Waar ik naartoe wil is de logica van dit scenario, beetje oorzaak-gevolg. Ik koos ervoor om niet meer mee te doen en dan lig je eruit, logisch?!

Hoe zit het dan bij nonnen? Ik begrijp dat niet, maar ja, ik heb Hem dan ook weggedaan op mijn negende.

Plug jezelf!

Kijk maar eens:


Beelden spreken boekdelen. Dit is een Grieks volksdansje: Kalamatianos.
Bij optredens vertel ik erbij dat de mooiste zijden zakdoekjes uit het Griekse Kalamata komen. Dit zou een ode aan de zijden zakdoek kunnen zijn. Omdat het zo'n opzwepend en lekker muziekje is, heeft heel het land de muziek overgenomen.


We zijn overigens te boeken!


www.noordooster.com

Wij doen niet aan Valentijn!

Mondhygiëne

Hoe stel je je een gezonde slagersvrouw voor?

Dit is de bondigste manier om haar te beschrijven, inclusief de motoriek, de fijne (!) motoriek.

En ik lig overgeleverd aan haar gratie in de behandelstoel.

-Ben je net getrouwd? Dan wil je zeker kinderen!

-Moet dat zo zijn? vraag ik me hardop af.

-Oh, jij wil ze ook niet, eindelijk een vrouw met verstand in mijn stoel.

Om haar euforie kracht bij te zetten waait ze met haar armen wild om zich heen. Haar wangen kleuren nog een beetje dieper rood en haar witte jas bárst bijna uit elkaar. Ik houd mijn ogen dichtgeknepen, om de tandsteenkrabbers die gevaarlijk dicht voor mijn ogen heen en weer zoeven te ontwijken.

-Ik heb me nooit om laten praten door een man. Op mijn dertigste heb ik me laten steriliseren

(en dit is niet gelogen) ik heb de grond van het ziekenhuis gekust. Geen seconde spijt, kan ik je zeggen!

-Persoonlijk heb ik liever de Grutto. Bescherm de dieren tegen de beesten! Al die verwende peuters met moeders van ver in de veertig, die trouwens anderhalve week na de bevalling alweer graatmager op hun bugaboo fiets zitten, stuk string zichtbaar, lekker door Amsterdam, de hele wereld laten weten dat ze nog heel geil en hip zijn!

-Als ik een Grutto wil zien moet ik tegenwoordig heel ver vliegen. Dat komt door al die pampers, schoolschriftjes en die kutkarren, de bugafoos.

-We gebruiken de hele natuur op, dat is het probleem, we zijn een plaag!

-Goh joh, hoe komen we hier zo op?

Ik heb watten in mijn mond, een haakje en een afzuiggevalletje voor overtollig spuug. Hoe we er zo opkomen, geen idee! Misschien heb ik bemoedigend gekeken? Mensen praten makkelijk bij mij? Wie zal het zeggen?

-Nu even over je gebit, wat doe jij hier? Je hebt een prachtig stel tanden in je mond, alleen zit er achterin een donkere wolk, waar je snel van moet gaan houden!

-Uhm, de tandarts had gedacht dat jij die donkere wolk moet wegpoetsen. 'voorzichtig' wil ik eraan toevoegen.

-Die wolk van jou is een beetje aanslag. Dat komt omdat bij jou je tanden zichtbaar zijn, daarom heb je zo'n leuk smoeltje, maar ja, je tanden drogen uit en het resultaat is die aanslag.

Dat 'ie' dat niet WEET! Sjongejonge!!

Weet jij wel dat de Grutto........pokke kinderen......Grutto.....Grutto.....bla di bla................

Ondertussen maak ik een aantekening in mijn hoofd:

zwanger => van mondhygiëniste veranderen.

Als je alles ophangt aan succes alleen

Beste lezer van nrc.next en/of nrcnext.nl,



Dank je wel voor je inzending voor de wedstrijd 'Een dagje Aaf'.

De jury heeft de 460 ingezonden columns gelezen en daar de (in hun ogen)
tien beste uitgekozen. Die worden van 15 tot en met 26 februari
gepubliceerd in nrc.next.

Jouw column(s) behoort/behoren helaas niet tot die tien.

Vanwege het overweldigende aanbod is het niet mogelijk om je persoonlijk
uit te leggen waarom je column niet is gekozen. We hopen dat je dat
begrijpt.



Hartelijke groet,

omgevingsfactoren

Schat, moet je voorstellen:

wij mannen ovuleren continu!

--------------------------------------------------------------------------

Zijn jullie net getrouwd?

Geeft niet, de eerste drie maanden zijn het zwaarst!

--------------------------------------------------------------------------

Oma: "Ik betaal de Nederlandse Vereniging voor vrijwillige Euthanasie een jaarlijkse bijdrage voor mijn lidmaatschap. Ze moeten ergens van leven."

Ik: "Zij wel"!

Morgen wandelen

Morgen heb ik een wandelafspraakje met Basie, dat wordt door de sneeuw ploegen, hoe lang nog tot de lente??

Gedichtje

feest in je ogen

muziek als je praat

kom dichterbij, ik wil met je dansen

tot diep uit de maat

©

Lang geleden...

Ik heb GOED nieuws: ik mag op schrijfcursus! Van gekkigheid wist ik sinds de proefles niks te schrijven, wat op zich een goed teken is: ik heb een 'writers block'; ergo ik moet wel een 'writer' zijn. Een foto dan: gisteravond in een verzorgingscentrum voor ouderen een concert gegeven. Wat een feest om voor die mensen te spelen: ze kunnen geen kant op en moeten het hele optreden blijven zitten. (grap) Mijn verhalen tussendoor gingen erin als zoete koek en ik voelde me een beetje Ome Willem.. Mijn klari laat het bij de laatste noot afweten en vandaag gaat Dick-de-beste-klarinetten-man hem weer in topvorm buigen/reanimeren/oliën, net op tijd voor de cd-opname. Cd-opname, cd-opname; ik herhaal het een paar keer, want de vraag is hoe vaak ik dit nog kan vertellen binnen de categorie non-fictie.

Wie is toch die Heppie?

Heppie, wie ben jij? Je klinkt als een goed vakantieadres!!!

Cursus

Een grotere zaal dan in de eerste instantie was gereserveerd door de docent, omdat er een hele hoop mensen zijn, die als ze iets schrijven horen dat ze dat ' best wel heel goed kunnen'. Ze komen hun talent wat cultiveren, je weet wel, de puntjes op de "i".

Nou, we gaan met zijn 22-en (!) even brainstormen en dan een moment uit je leven uitwerken, zonder de 'ik' een waardeoordeel te laten hebben over die situatie.

Het is voor de lezer heel aantrekkelijk om zelf conclusies te trekken. De standpunten van de 'ik' te "force-feeden" werkt zeer on-uitnodigend. (Oh ja, de juf is taalpurist én houdt niet van verbasteringen)

Gedachtespinsels opschrijven: óók niet doen! Ik vind het heel gekunsteld (hier geef ik lekker mijn mening!) om de zojuist aangereikte middelen (een beeld invoegen, de sfeer omschrijven op een manier waardoor jullie weten welke emotie ik probeer uit te dragen) toe te passen.

Dan is het tijd om voor te lezen, er begint iemand en ik ben oprecht diep onder de indruk. Ook besluit ik direct om niet te volgen. De rest verliest ook de moed. Met als gevolg......" Jij, met die rode trui (neeeeeeee!!!!!) wil jij de groep laten horen wat je hebt gemaakt?"

Het bleef vrij lang stil na de vraag: "Wat valt op aan haar stijl?" Ik zag ze zwoegen om iets aardigs te zeggen.

Inmiddels zat ik ontspannen op mijn houten stoeltje, mijn doel al bereikt: er werd gelachen toen ik klaar was.

©

Happy 2010

Deze week ga ik naar een schrijfcursus: jiehaa hip hip jippie a jeej! Dat maakt mij nou 'gelukkig' en daar is de afgelopen paar dagen heel veel van heen er weer ver/ge-wenst! So far so good en dan gelijk: afkloppen maar. Want zo 'far' zijn we nog helemaal niet. Grappig dat geluk: er zijn nergens zoveel psychologen per inwoner als bij ons. Die moeten natuurlijk zelf ook een gelukkig nieuwjaar hebben en onderdeel daarvan is misschien wel: genoeg werk. Ik zie een kartel! Jammer dat (heldin) Neelie Kroes niet meer op mededinging zit!

PS Het hondenpoep bord werkt! Ha!