Deze in de Viva?

Een wedstrijd van de Viva.

Schrijf een column (max 400 woorden) over 30 zijn/worden.

Ik heb je stem nodig: viva.nl

En hier stem je dan op:

Dertig

Echt álles is anders op 19 mei: ik ben dertig! Ooit mijn ultieme levensdoel, hetgeen me op de been hield tijdens tergende gymlessen en de reden dat ik keer op keer mijn boze ouders heb kunnen trotseren als ik weer eens te laat thuis kwam.

Helaas, het lijkt een mythe op deze 19^e mei. Ik denk dat 30 ‘vroeger’ zo ver weg leek, dat het veilig was om allerlei grote uitspraken te doen. Van dichtbij gezien is het een gewone verjaardag. Er zijn in de tijd tussen toen en nu wel wat dingen duidelijk geworden: Zo weet ik nu dat ik een baan nastreef en geen carrière. Ook begrijp ik inmiddels dat status en een trotse achterban mooie bijproducten zijn, maar niet doorslaggevend bij het nemen van reusachtige beslissingen.

Ik heb een dullig baantje, speel in een amateur orkest en ik schrijf. Het eerste voorziet in de twee laatste en verreweg de belangrijkste dingen die ik doe.

Als resultaat ben ik één van de weinigen die het niet ‘druk, druk, druk’ heeft. (Druk lijkt in drievoud te komen, mijn advies: zeg het 1 keer i.p.v. 3 keer en het scheelt weer een paar tellen!)

Allicht zie ik ruimte voor verbetering. Twaalf jaar geleden had ik liever willen horen: “ Meid, kom lekker naar het conservatorium, je bent goed genoeg, we nemen je aan!!” Op mijn geliefde blog is nog volop ruimte voor reacties van toekomstige opdrachtgevers. Maar als dertiger weet je dat spelen belangrijker is dan winnen. Althans, zo ga ik er mee om.

Op mijn dertigste ben ik getrouwd: ik heb een vriend, die nu mijn man is. Vroeger dacht ik dat ik op zijn minst als een soort drukgolf na een bom (je weet wel wat ik bedoel) tegen de vlakte geslagen zou worden als ik ‘de ware’ tegen zou komen. Hij blijkt gewoon mijn beste vriend te zijn. Ook niet zoals je erover fantaseert, maar in de praktijk werkt het erg goed.

Het laatste thema van ‘ons dertigers’ is natuurlijk kinderen: mijn moeder had mij en mijn zus al. Ik heb werkelijk geen idee of er binnenkort een hormonenstorm op gang gaat komen, of dat het stil blijft. De droeve waarheid is dat dit ook wel weer per persoon zal verschillen.

Alsjeblieft: in 400 woorden alle magie weg. Er verandert niks Groots, maar je kan nog alle kanten op, we zijn immers nog (best) jong...

©

Vergeet dus niet om je successen te vieren!

Door het jammerlijke resultaat van mijn poging trouwambtenaar te worden bij de gemeente Utrecht, mocht ik slechts een spreekwoordelijke toga aantrekken bij het 10 jaar samen feest van Jasper en Arieke.

Het werd een soort ceremonie/speech met daarin taart, champagne en deze bloemen.

En er werd gelachen (fjoew) en een klein beetje gehuild (want: c'est la vie nou eenmaal).

Goede bediening

Kijk, na zoveel jaren van investeren breekt nu een periode aan van: vruchten plukken!

Deze buurjongen is een heuse barista geworden,

hij vraagt helaas wel fooi.

bijna 10!

En zo houd je het vol!

Straattaal

G: Kom je eten?

M: Kan niet, 'k heb zo een feestje..

G: Jammer, het kwam bij me op als koude kak. Anders had ik eerder gebeld.

Ik ken die uitdrukking niet, omdat hij wel tot de verbeelding spreekt probeer ik hem wereldkundig te maken. Dit is een begin.

Bier en noten

Feest in Limburg, Jos en Marga zijn getrouwd.

O jeej, wat is dansles lang geleden.....

foxy-hoe doe je dat ook alweer-foxtrot?

Lusten paarden bier?

Onze ster is nog steeds rijzende

Afgelopen zondag hebben we met de noordooster vier keer een spetterend concert verzorgd, dat stond letterlijk zo in de krant....En dan weet je dat het waar is!

Hier is het bewijs!

Wij zijn ook te boeken voor particuliere feesten en partijen, wist je dat al wel?

Cellisten gezocht

Ik heb werkelijk geen idee waar ze zich verstoppen, die cellisten die mijn orkest nodig heeft.

Speel je cello (vanaf niveau 'best redelijk') en wil je bij een enorm gezellig, maar ook wel steeds beter wordend buurtorkest, in Utrecht spelen?

Kom dan toch een keer meedoen!

Zie: noordooster

Ook om onze optredens te zien, vandaag bijvoorbeeld.

Jazz on the streetzz of Utrecht!

Het fijne van wel beeld en geen geluid: je kan een beetje fantaseren.. is goed voor het brein!

Ora est, dat doet de Ora gelukkig altijd.

Dr. Ben!!!

Dit is een stukje over de intelligentie van vriendje Ben, uitgaansvriendje Ben. Het blijkt dat hij briljánt is, hoe veelzijdig wil je ze hebben?

Wat hij heeft gedaan is innovatief en gedurfd, want hij gebruikt een beestje, en niet alleen maar een stukje DNA om de vervuiling van de bodem te meten. Zo is het toch ongeveer, Ben?

Er zijn dagen dat ik bij de Bijenkorf minder leer.....

Ik heb ook iets opgestoken over 'academisch dissen': de toon is beleefd en hoffelijk, maar ondertussen....Zo heb ik maar nèt een hartverzakking overleefd bij het: "I would kindly disagree" van een Amerikaan, die (zo leek het) speciaal was overgevlogen. Die lange reis alleen al was al een soort dikdoennerij, angstaanjagend gewoon, man, kom toch gewoon uit Amsterdam, neem je huisdier mee, schijnt stress-verlagend te werken, daar komt deze hersenkronkel vandaan.

Ik had net weer een 'pols', toen er klonk: "Waarom plant u nog meer bomen bij dat toch al ingewikkelde bos?" (met een Vlaams accent klinkt het ge-na-de-loos)

Eindelijk kwam de verlossing in de vorm van 'Ora Est'

En dan zit je daar als gewone sterveling te denken: mag er geklapt worden? Om mij heen zat iedereen met dit dilemma en wachtten we op elkaar, een beetje naar elkaar knikkend. Zo van: het is niet mijn eerste, ik weet hoe dat er hier aan toe gaat......Ben was alláng voorbij gelopen met het geleerde gevolg. Geen applaus dus, toch sneu!!

Toen kwam na een uur of vier-en-een-half de stoet weer terug, ik kon werkelijk niks aflezen van de strakke gezichten, al lachte de Amerikaan aller-vriendelijkst.

Ben werd toen Dr Ben en met excellentie, zo bleek.

Ik weet natuurlijk ook wel dat je sowieso promoveert wanneer je mag verdedigen (mijn vrienden- en kennissenkring is gewoon van dat kaliber...ha ha, het is nog waar ook!)

Tijdens de Borrel zag ik de mens achter de opponent, enorm aardige kerels. Al bleef ik die uit België eng vinden, vrouwen blijven nou eenmaal langer haatdragend, ze was het nog niet helemaal kwijt, die 'killing vibe'.

Ben, ik zie je volgende week op het feest van Herriaan!

©