Dit gaat niet over de fiets, gedicht.

Zij aan zij, allebei met behoorlijk wat kilometers op de teller.

Samen oud geworden, en nog steeds.

Zij helpt hem erop klimmen, want zijn heup geeft niet zo makkelijk meer mee.

Zij is nog lenig genoeg: met een klein sprongetje wipt ze zichzelf op het zadel.

Ze kijkt naar haar man, glimlacht en hij lacht terug.

'Racen naar de vijver en terug?' vraagt de man met in zijn ogen die jongensachtige blik, waar zij nog altijd kippenvel van kan krijgen.

Blikken gaan synchroon naar buiten, waar de vijver er mooi bij ligt in de tuin van het verzorgingshuis.