Naar mijn voorland: de Lidl.
Het valt me mee.
Ik dacht dat het zo druk zou zijn als tijdens een gemiddelde Dwaze Dag.
Ik kom voor de non-food, langzaam wennen, zo had ik bedacht.
Ontsnobben, zeg maar.
Ik kom bij het goedkope toiletpapier: scheelt €0,20 per rol!!
Naast mij een vrouw, stuk jonger dan ik. Ze hanteert haar vier kinderen behendig door het gangpad.
Ze geeft ze allemaal een taakje en ze belooft waterijs als ze goed helpen en niet janken.
Ik sla het op in mijn geheugen, voor later. Er ontstaat een nieuwe taak waar ik bij sta: de jongste heeft een poepluier.
Pak jij even die vochtige doekjes van dat rek daar, zegt moeder. En als ik twee keer met mijn ogen knipper is alles geregeld.
Het kind is schoon en de vieze luier verdwijnt met de natte doekjes bij de ingeblikte vis.
Dat zie je niet bij de Albert Hein. Het feest is nog niet afgelopen: ik zie perziken, lekker!
Uiteindelijk geef ik €50 uit. Dat is dan weer wel des Albert Heins.
Maar ik mag wennen.
Vandaag, twee dagen na mijn avontuur zijn alle perziken dood. Helemaal doorgeschimmeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten