Duwen

Iets aan dit concert is anders. Het begint al bij de rechte, Brits aandoende rij voor de laatste kaarten.

We komen binnen en voor de garderobe: hetzelfde verschijnsel! Een kaarsrechte rij, bijna tot aan het podium.

Vriendin en ik zijn hier weliswaar lang niet geweest, maar hadden we dan helemaal niks van deze revolutie meegekregen? Praat niemand ons meer bij?

We gaan de zaal in.

En ja hoor: voor de bar is weer die rij. En we maken er het beste van. Het is zelfs zo gezellig met de menen voor ons, dat nieuwe mensen voordringen. Ze zijn nog ouder dan wij en ze weten nog niet van de nieuwe trend.

Maar achter ons is een nette man, hij verzoekt een ieder om achteraan te sluiten, hij vertelt over hoe wij ook al heel lang staat te wachten.

Ik besluit de man te helpen, want het ziet er naar uit dat hij een zware nacht gaat krijgen.

Ik spreek de rij voor ons toe: 'Neem me niet kwalijk, maar willen jullie wat agressiever doen? Het lijkt net of jullie niet in de rij staan. Omdat jullie eruitzien of je het gezellig hebt.

Dat is heel verwarrend voor de rest. '