woensdag 30 juni 2010

Deze in de Viva?


Een wedstrijd van de Viva.

Schrijf een column (max 400 woorden) over 30 zijn/worden.

Ik heb je stem nodig: viva.nl

En hier stem je dan op:

Dertig

Echt álles is anders op 19 mei: ik ben dertig! Ooit mijn ultieme levensdoel, hetgeen me op de been hield tijdens tergende gymlessen en de reden dat ik keer op keer mijn boze ouders heb kunnen trotseren als ik weer eens te laat thuis kwam.

Helaas, het lijkt een mythe op deze 19e mei. Ik denk dat 30 ‘vroeger’ zo ver weg leek, dat het veilig was om allerlei grote uitspraken te doen. Van dichtbij gezien is het een gewone verjaardag. Er zijn in de tijd tussen toen en nu wel wat dingen duidelijk geworden: Zo weet ik nu dat ik een baan nastreef en geen carrière. Ook begrijp ik inmiddels dat status en een trotse achterban mooie bijproducten zijn, maar niet doorslaggevend bij het nemen van reusachtige beslissingen.

Ik heb een dullig baantje, speel in een amateur orkest en ik schrijf. Het eerste voorziet in de twee laatste en verreweg de belangrijkste dingen die ik doe.

Als resultaat ben ik één van de weinigen die het niet ‘druk, druk, druk’ heeft. (Druk lijkt in drievoud te komen, mijn advies: zeg het 1 keer i.p.v. 3 keer en het scheelt weer een paar tellen!)

Allicht zie ik ruimte voor verbetering. Twaalf jaar geleden had ik liever willen horen: “ Meid, kom lekker naar het conservatorium, je bent goed genoeg, we nemen je aan!!” Op mijn geliefde blog is nog volop ruimte voor reacties van toekomstige opdrachtgevers. Maar als dertiger weet je dat spelen belangrijker is dan winnen. Althans, zo ga ik er mee om.

Op mijn dertigste ben ik getrouwd: ik heb een vriend, die nu mijn man is. Vroeger dacht ik dat ik op zijn minst als een soort drukgolf na een bom (je weet wel wat ik bedoel) tegen de vlakte geslagen zou worden als ik ‘de ware’ tegen zou komen. Hij blijkt gewoon mijn beste vriend te zijn. Ook niet zoals je erover fantaseert, maar in de praktijk werkt het erg goed.

Het laatste thema van ‘ons dertigers’ is natuurlijk kinderen: mijn moeder had mij en mijn zus al. Ik heb werkelijk geen idee of er binnenkort een hormonenstorm op gang gaat komen, of dat het stil blijft. De droeve waarheid is dat dit ook wel weer per persoon zal verschillen.

Alsjeblieft: in 400 woorden alle magie weg. Er verandert niks Groots, maar je kan nog alle kanten op, we zijn immers nog (best) jong...


©

2 opmerkingen:

Dymph! zei

Gaaf. Ik stem op je. Een onvervalste, loepzuivere Marloes-column! Chapeau!!

Unknown zei

Hi schrijfmaatje, heb je al anti-rimpelcreme in huis gehaald? Ik ga op je stemmen!