Je hebt gelijk.
Ik werd super onrustig van al dat sereens om me heen.
Zie ze eens ontspannen. En zie alle dagelijkse sores van ze afglijden. In plasjes op de grond, ligt al het aardse om ze heen.
En dat op maandagavond, na het eten.
En als je helemaal ontspannen bent en je hebt een bord Hollandse kost op, nou, dan ga je flinke klappers horen.
'Pffft, oeps'.
'Knal, sorry, deze is van mij'...
'Geeft niet, meid, dat betekent dat je lekker bezig bent.'
'hmmgrt' ik die mijn lach net niet inslikt.
'Je adem zit te hoog, Marloes'. Een lieve reprimande van de juf.
Ik ademde niet alleen te hoog, ik dacht ook te hard.
Dit soort werk passeerde mijn privé revue:
'Er mag ook weleens een stofzuiger door deze tent. Wat zal ik morgen eerst gaan doen. En oh, ik moet die en die nog bellen, enz enz.'
Maar er waren ook uitspraken, tijdens de oefeningen, waar ik iets mee kon.
Voor het nemen van moeilijke beslissingen, denk dan even aan het volgende Chinese gezegde:
Als er rimpelingen in het meer zijn, dan kun je de bodem niet zien. Zorg eerst dat je de bodem kan zien.
Lees nog maar een keer, tijd bestaat niet ;-)
Als er rimpelingen in het meer zijn, dan kun je de bodem niet zien. Zorg eerst dat je de bodem kan zien.
Ik neem weleens -ingrijpende- beslissingen, als ik me opwind, of als ik emotioneel ben. En dat is niet handig, want emotie is roering en dan krijg je golfjes in je water. Dus overzie je de situatie niet meer, en de bodem verdwijnt uit het zicht....
Ik ben nu net zolang niet meer op yoga, als dat ik het ooit wel was.
Toch denk ik nog weleens 'Kan ik de bodem zien?'
En dan probeer ik mijn mond te houden, soms zelfs met succes, heel soms, maar toch!
De Chinese uitspraken heb ik ook aangevuld met wijsheden uit eigen praktijk.
Komen ze:
Er komt een moment dat je resistent wordt voor je deodorant: wissel af en toe van merk.
Als je kleren aandoet 's morgens en je denkt: 'mwaw': omkleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten