Ergens in de omgeving van Arnhem, gistermorgen. Mooi hè?
Er leeft allerlei wild:
We zagen torren, maar dan heel groot.
Een hommel, nog groter. We dachten dat het de koningin was, op zoek naar een nieuwe kolonie.
(Nou ja, dat dacht ik. Geef mij drie bomen en de bioloog in mij komt naar boven.
Ik verklaar gedrag, lees sporen en...alles met volledige overtuiging.
Na een tijdje denk ik zelfs dat ik kan navigeren, met behulp van de stand van de zon en de geur van de bodem.
Dan draaf ik door, want ik verdwaal standaard.)
Maar terug naar mijn wildopsomming:
We zagen ook nog teken, nou ja teek. Van dichtbij!
Mijn wandelvriendin is geattaqueerd, ik niet. Denk ik.
En nu dan in de buurt van mijn computer
(ook een stukje fruit, trouwens, dus ik blijf min of meer in de natuur) met uitzicht op regen en op mensen die erdoor moeten (die op de fiets zijn toch het leukst om voorbij te zien komen).
Al kijken de meeste automobilisten chagrijniger dan de fietsers...typisch, eigenlijk.
Ja, of die automobilisten voelen zich schuldig ten opzichte van de arme fietsers, die mede zorgen dat de kinderen van die automobilisten nog zuurstof hebben om later een beetje lekker in te ademen....
En dat ze uit solidariteit ook chagrijnig kijken.
Om geen aanstoot te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten