Lamphond of Hondlamp

Hoe staand plassen relaties redt.

Stukje psychologie van de koude grond:

Vrouwen hebben soms de neiging om van hun man een goed luisterend kind te maken: gedurende de dag krijgt Man allerlei opdrachtjes naar zijn hoofd geslingerd. Wanneer hij ze naar tevredenheid uitvoert, dan begint er meer te verdwijnen dan alleen de hinderlijke en onverklaarbare vlekjes voor het toilet:
de spanning!
Bij het ontbreken daarvan kom je al snel uit bij ellende, gebroken harten en dito relaties. De goed luisterende figuur waar je nu ??-tig jaar samen mee bent is namelijk......saai en voorspelbaar geworden, bovendien doet hij nooit meer iets 'uit zichzelf', want jij bent hem altijd voor.
Dus mannen: staan blijven!
En vrouwen: sorry.

©

wéér een wedstrijdje

Ik werd laatst getipt om mee te doen met:
http://www.nightwriters.nl/Wannabe_a_writer/Six_word_story/

Een verhaal van zes woorden; zo heb je nog iets aan je avond! Wat een uitvinding, ik heb er drie ingestuurd.

Ik: 'zal ik?'
Jullie: 'Yes, yes, we love your stories!'

Ik:'Goed dan'.

Euthnasievereniging collecteert: zíj moeten blijven bestaan.

En er is meer:

'Begin', 'Midden', 'Eind' : eerste roman af!!

Nog ééntje dan:....

Zal ik jullie voorlezen? Jullie: 'Nee!'

©

Krantenkoppenpoëzie

Ik knip en plak en: een hele reeks gedichten is geboren!

Let wel: dit is mijn creatie, zie ook 'hoe wij lang en gelukkig leven', over de auteursrechtelijke bescherming van mijn spreekwoordelijke eerste kinderen!!!

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

Laatste keer

Gisteren was het een dag met maar liefst twee 'de laatste keren'. Dit kopje koffie kreeg ik van een Nespresso medewerker. 's Middags was hij ontslagen: een geval van de eerste én laatste keer dus. Overigens was dit niet de reden van zijn ontslag, echt niet!!!

De andere aflopende zaak is de schrijfcursus: de allerlaatste bijeenkomst ligt achter me.

Verandering is goed, vooruitgang (soms) zelfs, maar '!?!'

(begrijp je?)

Ik was een moment bang dat ik helemaal geen woord meer op papier zou kunnen krijgen, omdat de juf niet meer wekelijks een opdracht geeft. Bovendien presteer ik beter voor publiek, schrijf-technisch dan, dus het luisterende en vaak lachende groepje ga ik ook wel missen.

Mijn gevreesde 'schrijvers-blok' lijkt nu (de beroemde day after) al behoorlijk mee te vallen:

Ik raak meer en meer overtuigd dat er, zoals in de brief naar Rainer Maria Rilke, ook in mij een Schrijver schuilt. De definitie is rekbaar, uiteraard. Maar toch hè, in de kern voel ik een 'iets'!

©

Nog iets

Hieronder het antwoord op mijn eerder gestuurde brief **, die in de glossy van het Utrechts Centrum voor de Kunsten (zou kunnen) kom-en/t.

** zie mijn blog bericht van 26 april

Zeer geachte vrouw,

Bij het Jodendom geldt dat men drie maal moet worden afgewezen alvorens toe te mogen treden tot het geloof. Dikwijls gebeurt dit op een weinig zachtzinnige wijze. Het geloof wil alleen volhardende zielen toelaten en een schifting maken tussen de werkelijk toegewijde mens en de vluchtig geïnteresseerden.

Bij de kleine groep, die de elite van Kunstenaars wordt genoemd geldt –denk ik- een vergelijkbaar gebruik. Al zijn wij minder barmhartig dan de Joden. Wij proberen een ieder die aan onze toegangspoort klopt voor een ‘mening’ zo snel mogelijk rechtsomkeert te laten maken.

Mensen die voor onze waardering komen, hebben het mijns inziens niet begrepen. Want: Kunstenaar ben je altijd alleen. Deze droeve waarheid hoort bij het bestaan van elke Kunstenaar.

Overig bestaat er geen elite van Kunstenaars, noch is er zoiets als een orde waarbij u moet denken aan enige vorm van organisatie.
De term elite wordt ons Kunstenaars toegekend door simpele, niet scheppende zielen. Het enige wat ons bindt is de gedeelde afkeer van mensen die proberen ons als simpele opstap te gebruiken naar het Vak.

Uw brief leert me dat u boven alles vooral heel jong en ietwat onbezonnen bent. U doet me zelfs denken aan ondergetekende, lange tijd terug. Onnodig te melden dat u mij daarom geroerd hebt.

Ik wil u daarom ook een voorstel doen: U schrijft voor uzelf en ik zal u lezen. Ik ben uw publiek. Echter, verwacht geen recensie. Ik wil uw ontwikkeling volgen, niet toetsen of u zich mijn aanwijzingen eigen hebt gemaakt.

In afwachting van uw echte werk verblijf ik,

Hoogachtend

Rainer Maria Rilke

Animal Planet

Het avontuur begint bij de voordeur!