Trek.
Heel erge.
Koken is geen optie, nu niet meer.
Bij mij gaan de reserves voor nood het éérst op, in het: 'recepten-en-combinatie-bedenk-gebied.
Ik weet niet, waar zich dat in mijn hersenen bevindt. Maar ik heb er één en het ligt helemaal stil.
Een krop sla en een komkommer: geen idee wat ik ermee kan, zo erg is het.
En wat doe ik dan?
Dan bel ik de Chinees.
Lijkt een goed idee, is het eigenlijk nooit.
Want ik (wij trouwens allebei) eten dat niet in porties, maar in bulk. Het witte legokasteel van afhaalbakjes moet op.
De eerste hap is steevast lekker. En vanaf dat moment wordt het per hap minder, een vreemd fenomeen waar we het later nog eens over moeten hebben.
Maar die eerste hap, dat is het moment waarop je hardop denkt:
Goed idee, afhalen!
En die gedachte prent ik ergens in.
Want ik vergeet steeds weer de DORST: de rest van de avond hang ik aan de kraan.
En dat helpt niet.
Het vult wel en er zitten al drie bakjes eten in mij: ik knap er kortom niet van op.
Vetsin, Marloes! Onthoud dat nou eens!
Daarom schrijf ik het op, wie weet dat het nu blijft plakken ergens.
Ik verwacht er veel van.
vrijdag 6 juli 2012
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten