Zwemles

De badmeester heet Mieke, het zwembad ’t Hoogkoor. Ik weet àlles over Mieke van het schoolzwemmen. Want ik houd haar zo lang mogelijk aan de praat, wanneer ik op een startblok sta. Ik wil er niet in, het diepe.
Dat heeft alles te maken met de monsters, die achter de putjes wonen. En die monsters bestaan: zodra ik in het diepe lig, met mijn oren onder water, dan kan ik ze duidelijk horen. Ze komen, zodra Mieke even niet kijkt.
‘Marloesje, kletskous, daar ga je, hoppetee.’ En terwijl ze het zegt, duwt Mieke me zo in het diepe.